My point of view

Jullie hebben nu een aantal blogposts gelezen over wat ik zo van een aantal restaurantjes vind. Maar waar komt die belachelijke passie voor eten eigenlijk vandaan? Altijd maar bezig met goed eten en het gewoon heel belangrijk vinden. Dat zal ik hieronder eens haarfijn uitleggen, waar ik denk dat het vandaan komt.

Eigenlijk heel simpel: ons hele gezin en ook een groot deel van de familie zijn allemaal geboren Bourgondiërs. Stuk voor stuk, in hart en nieren.

Opa en oma hadden een hotel. Sjiek, goed eten en verstand van de etiquetten. Dit alles stond bij hun op nummer 1.

Mi madre heeft hotelmanagement gestudeerd en tja papa die kon er niet meer onderuit toen die eenmaal deel uitmaakte van de familie.

Lekker uiteten, lunchen, terrasje pakken: it's all in the family. Ook thuis wordt er vaak genoeg genoten van bier en wijn en een toastje met brie of wat olijfjes.

Op het gebied van koken zie ik dit Bourgondische ook wel terug. Weinig uit kant en klare pakjes. Zoveel mogelijk zelf maken, anders krijg ik ze erover. Van pastasauzen tot saladedressings. Ach, ik vind 't allemaal wel prima. Genieten van eten en drinken en de hele beleving eromheen is toch wel zo'n beetje de boodschap van vandaag. 

En wat ik nou eigenlijk het belangrijkste vind aan een avondje spenderen in een restaurant?

The total package

Wanneer het eten in een restaurant absoluut heerlijk is, bijvoorbeeld echt heel Spaans, en je vervolgens in een witte ruimte zit met weinig aankleding en een kille sfeer, dan kan ik niet genieten hoor. Of als het eten heerlijk is en het totale concept klopt, maar de bediening bitches zijn, dan heb je mij niet gezien!

Een avond uiteten gaan is gewoon een hele beleving. Als je honger hebt kun je er net zo goed voor kiezen om gewoon thuis te koken en eten. Toch kiest men vaak, althans ik, voor een aantal euro meer uitgeven in een restaurant, dan eerst bedenken wat je wil eten, vervolgens boodschappen doen, beetje staan uitsloven in de keuken en vervolgens de hele scheiss weer opruimen.

Oke, meisjes, jongens, wie heeft er tijd om een bitterballetje te eten?